باز پاییز آمد.
دورغ است اگر بگویم مشتاقانه انتظار حضورش رامی کشم . باید بگویم تنها فصلی که مرا تحت تاثیر قرار نمی دهد همین پاییز است ،چه هنگام برگ ریزان درختان چه هنگام غروب های غم انگیز و دل گرفته اش ، نمی دانم چرا ، چرا؟
نمیفهمم چه گونه جادوی خیال انگیز این همه رنگ ، قلبم را نقاشی نمی کند تا تصویر پاییز را دوست بدارم ؟؟ و باید بگویم هزار چرا وجود دارد که به واقع هنوز نتوانسته ام خیلی از آنها را درک کنم .
هیچ گاه نتوانستم پاییز را به اندازه ی بهار دوست بدارم.
از آن زمان که قدم بر جاده ی نوجوانی ،رو به سوی جوانی نهاده ام خیلی چیز ها در من تغییر کردند تغییر هایی که سایه ی تک تک شان را بر وجودم حس می کردم و سعی می کردم از سایه ی خنکشان لذت ببرم . و واقعا هم لذت بردم .تغییراتی که هنوز هم گاهی باورشان نمی کنم و همیشه از خود می پرسم چگونه این همه تغییر کرده ام ؟؟ یکی شان همین ، حس بد نسبت به پاییز بود .
برعکس کسانی که هنوز هم از کودکی شان با حسرتی پایان ناپذیر یاد می کنند من حس می کنم آن روزی که به سن آنها برسم از بهترین دوران زندگی ام، همین روزهایی که درحال حاضردر آن هستم یاد کنم به خاطر همین هم هست که سعی می کنم از تک تک روزهای رشدم لذت ببرم .
این روزها ، آسمان قلبم ، درست شبیه آسمان پاییز است که انگار می خواهد ببارد اما هیچ اشکی برای ریختن ندارد و فقط می گیرد و می گیرد .
پاییز مهربان مرا ببخش که تا این اندازه نسبت به تو بی رحمم ،چرا که تو همیشه بهترین خاطراتم را با همه ی دل پر غصه ات که انگار قصد باریدن ندارد می سازی
.پاییز من ، در این برگ ریزان که درختان آرام ، آرام خود را مهیا می کنند که کفن زمستان را به تن کنند ، من زندگی می کنم ، می خندم ،می بارم،غصه دار و دل،تنگ می شوم و در این زمستان های قهوه ای انتظار بهار را می کشم ، مرا می بخشی؟
که نمی توانم تو را دوست بدارم نمی توانم، اگر هم تو را دوست دارم ،همان طور که در این پستم ، گفته ام به دلیل خاطرات خوب زندگی ام است که در تو حبس شدند و من قادر نیستم آنها را از بند زمان رها کنم
#هنوز_نتوانستم_از_صدای_قدم_های_پاییز_استقبال_کنم
شما چ طور ؛ )))))؟؟؟
درباره این سایت